เราจะเป็นชาวพุทธแบบไหนกัน? แบบเชื่อมั่งไม่เชื่อมั่ง หรือแบบเลือกเชื่อเฉพาะที่ชอบ หรือ เชื่อทั้งหมดที่พระพุทธเจ้าสอนดี?

เวลาเราเข้าเรียนในโรงเรียนหรือมหาวิทยาลัย ไม่ว่าครูจะสอนวิชาอะไร เราก็เต็มใจจดจำสิ่งที่ครูสอน เพราะเราล้วนมีความเชื่อว่า สิ่งที่ครูบาอาจารย์สอนในสถาบันการศึกษานั้น เป็นเรื่องจริง ดีจริง มีประโยชน์จริง โดยที่เราไม่ได้เลือกเชื่อแบบครึ่งๆกลางๆ เชื่อบางส่วนไม่เชื่อบ้างบางส่วน

นักเรียนนักศึกษาจึงจะสามารถรับการถ่ายทอดความรู้จากครูบาอาจารย์ได้เต็มที่

สำหรับการยอมรับนับถือพระพุทธศาสนา ก็ควรจะเป็นเช่นเดียวกัน ถ้ารักจะเรียนรู้วิชาของชีวิตที่กว้างขวางยิ่งใหญ่กว่าที่สถาบันการศึกษาใดๆเคยสอน ก็ต้องเชื่อบรมครูคือองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าแบบจริงจัง คือเชื่อทั้งหมดที่ท่านสอน ไม่ใช่เชื่อบ้างไม่เชื่อบ้าง เชื่อบางส่วนไม่เชื่อบางส่วน เลือกเชื่อเฉพาะในส่วนที่ถูกใจ

เพราะการเชื่อบางส่วน บ่งบอกว่ายังคิดว่า "เก่งกว่าครู" อยู่ คิดแบบนี้ แล้วจะไปได้ความรู้จากครูได้อย่างไร เหมือนคนที่เถียงพ่อเถียงแม่ ที่เถียงก็เพราะคิดว่ารู้ดีกว่าพ่อแม่มิใช่หรือ?

ชาวพุทธที่ประกาศตนว่าเป็นพุทธจำนวนไม่น้อย ที่เลือกเชื่อคำสอนในพระไตรปิฏกแบบเอาแต่ที่เฉพาะตนชอบใจ แล้วไปโมเมเอาว่า พระไตรปิฏกมีคนเขียนแต่งเติมเอาทีหลัง เพื่อตนเองจะได้ไม่รู้สึกบาป ที่ไปลบหลู่พระพุทธเจ้า ชาวพุทธแบบนี้ ถ้าเปรียบเหมือนนักเรียนก็คงเป็นพวกชอบนั่งหลังห้องนั่งหลับๆตื่นๆรอระฆังดังหมดคาบเรียน จบไปก็ไม่ได้รู้อะไรติดตัวมากมาย เสียเวลาชีวิตไปเปล่าๆ