มีคนสองประเภทในโลก ที่ว่ายากสอนยาก คือ คนโง่ กับ คนดื้อ

มีคนสองประเภทในโลก ที่ว่ายากสอนยาก คือ คนโง่ กับ คนดื้อ

ถ้าให้เลือกสอน คนโง่ กับ คนดื้อ เป็นท่าน ท่านจะเลือกสอนคนประเภทใด??

มีตัวอย่างในพระไตรปิฎกระหว่าง "คนดื้อ" กับ "คนโง่"

ตัวอย่างคนโง่ คือ พระจูฬปันถก ที่โง่มาก ขนาดท่องคาถาบทเดียวสั้นๆยังจำไม่ได้ จนพระพี่ชายซึ่งเป็นพระอรหันต์ หมดหวังที่จะสอน จึงขอให้น้องลาสิกขาไปเสีย แต่พระพุทธเจ้าทราบ จึงมาสอนด้วยพระองค์เอง สุดท้ายก็สามารถบรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์ได้

ตัวอย่างคนดื้อ คือ สัญชัยปริพาชก อาจารย์เก่าของพระโมคคัลลานะกับพระสารีบุตร ที่เมื่อทั้งสองท่านได้บรรลุธรรมเป็นพระโสดาบันแล้ว ก็ชวนอาจารย์เก่าไปเข้าเฝ้าพระพุทธเจ้าด้วยความปรารถนาดี แต่สัญชัยฯ ไม่ไป แถมถามกลับว่า "คนโง่กับคนฉลาด ในโลกนี้ คนประเภทไหนมีมากกว่ากัน?" พระโมคคัลลานะกับพระสารีบุตร ตอบว่า คนโง่มีมากกว่า สัญชัยฯ จึงตอบว่า "งั้นคนฉลาดให้ไปหาพระพุทธเจ้า ส่วนคนโง่ให้มาหาเรา"

จะเห็นได้ว่า คนโง่ ถ้าเจอครูเก่งครูดี ก็จะหาวิธีสอนได้ แต่กับคนดื้อจะสอนอะไรไม่ได้เลย เพราะสอนอะไรไปมันก็ไม่เชื่อแม้มันจะไม่โง่ก็ตาม

แต่ถ้าเจอ "โง่" กับ "ดื้อ" อยู่ในคนๆเดียวกัน ให้รีบหนีไปไกลๆ เพราะคนประเภทนี้ นอกจากไม่มีทางจะสอนได้แล้ว อยู่ใกล้ๆยังอาจนำความเดือดร้อนมาให้อีกด้วย

ที่มา สภากาแฟ J.Mhin